13 september 2011
Riego de Ambrós - Cacabelos
Met een koekje noodrantsoen en thee gaan we om 7.30 u. op pad. De dag licht op en het belooft weer warm te worden. Eerst komt een pittige afdaling, wel door een prachtige omgeving van groen en oude bomen. Het ruikt ook heerlijk naar allerlei kruiden. Na anderhalf uur komen we in Molinaseca, waar we ontbijten. Daarna volgt een asfaltweg tot aan de voorstad van Ponferrada. Ik volg de camino door een mooi dorp midden de wijngaarden waar ik met Cathelijne en haar gezelschap oploop. Bij binnenkomst in Ponferrada drinken we nog iets. Ik ga weer verder. Ponferrada is een mooie stad met veel geschiedenis, dus verken ik de binnenstad en besluit het grote kasteel van de Tempeliers te bezoeken. Dat is een geschiedenis op zich.
Tegen de tijd dat ik de stad verlaat is het drie uur en bloedheet: 30 gr. in de schaduw. Ik loop de rechte weg naar Camponaraya, dik twee en een half uur maar met wat muziek op lukt het wel. Daar drink ik nog een tonic en breng een bezoek aan de kerk waar het Marthagilde zich uitleeft. Intussen krijg ik bericht dat Hedy al in Cacabelos zit.
De druivenpluk is begonnen en een vriendelijke boer nodigt me uit even te rusten onder het genot van een grote tros druiven. Ik eet in de schaduw van een trekker. Als ik genoeg heb helpt de boerin me in mijn rugzak die ze enigszins overdreven vergelijkt met het kruis van Christus. We lachen samen. Geladen met twee kilo druiven ga ik verder en loop nog een dik uur door de wijngaarden. Tegen half zeven kom ik uitgewoond in Cacabelos aan.
Een unieke albergue, tweepersoonskamers rond de kerk gebouwd zoals vroeger de kleedhokjes rond het zwembad. Twee bedden met voor ieder een kast, een tafel tussen de bedden en een eigen lamp; luxe! Ik kom even bij terwijl de anderen uit eten gaan. Dan ga ik het dorp in voor een broodje en krijg bij mijn biertje als tapas: varkensoren. Een delicatesse waar ons gezelschap niet gek op is want even later strijken Hedy, Dieter, Hapé, Daniël en de jonge hond nog op mijn terrasje neer. Onze avond kan niet meer stuk. Het is lekker slapen zo met zijn tweeën.