De vierde etappe: Papenveer – Leiden
Een stralende lentedag hoewel het nog fris is. Dilène staat al vroeg op de stoep om ons een slinger naar Papenveer te geven.
Tien over negen starten we bij een sluisje met handbediening. Langs de sloot lopen we door het dorpje, rustig en met de nodige riante huizen. We buigen door een woonwijk en wandelen dan langs een weg met tuindersbedrijven links en rechts. Links zijn de woningen slechts bereikbaar via een brug, zo vertrouwd hier in de streek. Aan het eind van het dorp gaan we voor de brug een dijk op, met klaphekjes. Links een brede tocht, schapen en veel 
lammetjes op de dijk en rechts de Langeraarsche Plassen met een paar eilandjes. Het dorp ligt te zonnen en wordt gedomineerd door de spitse kerktoren. Aan het eind van de plas ligt Langeraar. We maken een ommetje tussen de nieuwbouw huizen en vervolgen onze tocht over een brede dijk langs de Leidsche vaart. Ik loop graag langs het water met wat bomen, sommige geknot tot hoge kandelaars. Links en rechts weilanden en af en toe een boerderij. Net voor het volgende dorp wordt aan de dijk gewerkt: het dijklichaam wordt verzwaard en ons pad loopt tijdelijk onderaan de dijk over ijzeren platen. We gaan onder de weg van Alphen aan de Rijn naar de A4 door. Het geraas valt op en draagt ver over het weiland. We lopen door een hoekje van Rijnsaterwoude, steken de Leidse Vaart over en gaan weer de weilanden in. We zijn gauw bij de Brasem. We zien de plas niet vanwege de strook moerasbos tussen weg en water. Ook hier wordt aan de dijk gewerkt en wij lopen de Zwetweg tussen de weilanden naar de volgende dijk. Jammer dat hier geen pontje is!
We lopen tussen huizen: riante villa's met boten aan de Woudwetering, boerderijen aan de polderkant. Zo bereiken we de brug van Woubrugge en lopen aan de andere kant van het water terug. Het kerkje dat ik herken van mijn ritten naar Leiden blijkt een scheefgezakt gereformeerd kerkje met een herinneringsplaquette aan de vermoorde dominee Pistorius, die in de 16de eeuw amper 26 jaar jong, levend verbrand werd omwille van zijn geloofsopvattingen. Wat een tijd!
We rusten even op een bankje, eten een boterhammetje en zien aan de overkant restaurant 'Disgenoten' wakker worden; voor ons een gepasseerd station. Ook in Woubrugge blijft het een mooi pad, eerst langs oude huisjes dan op de scheidingslijn van de nieuwbouwwijk want daar heeft het dorp zich flink uitgebreid. De dijk buigt af langs de Wijde Aa; aan het dijklichaam wordt volop gewerkt. Water, boten, jachthaventjes met af en toe een molen of een boerderij. Ik kom langs de parkeerplaats van de opluchting, toen ik een punt achter mijn werk in Leiden zette.
De Wijde Aa gaat over in de Kromme Does, de sloot die naar Hoogmade voert. Wij klimmen over hekken via de hoge opstapjes; uitkijken geblazen! Het laatste stuk gaat door de voortuintjes van woonboten.
In Hoogmade wenkt het terras van 'Brazzerie de Kromme Does'. De moeite waard om de brug over te steken. Jan doet zich te goed aan citroentaart met slagroom en ik zwicht voor bospaddenstoelensoep en wel een forse bak. Nog wat koffie om ons op te kikkeren en we kunnen er weer tegen.
De brug terug over, onder de weg door en dan de lange polderweg op; links en rechts grote boerderijen. Na een 
paar kilometer een afslag naar rechts, een fietspad op en weer honderden meters verder een haakse bocht naar rechts. De boerenlandwegen door de weiden zijn weer door de boer in beslag genomen. We wandelen nu langs de polder Achthoven, een kleine verbastering van acht hoeven. De naam verwijst naar de acht boeren die zich hier in de 15de eeuw vestigden tijdens de drooglegging van de polder. Het pad gaat dan over de ruige kade. Links weilanden en rechts een bescheiden natuurgebied waar het krioelt van de beloofde vogels, kieviten, grutto's, meeuwen, meerkoetjes, ganzen en eenden. Aan het einde van de rechttoe rechtaan kade gloort Leiderdorp en een bankje om ons restant brood op te eten.
We komen bij de Oude Rijn en lopen op het oude jaagpad, af en toe onderbroken door werkzaamheden. Dan steken we de Oude Rijn over en lopen langs het Utrechts jaagpad verder. Rechts water en woonboten, links leuke huisjes uit begin vorige eeuw. Zo bereiken we de visafslag en de Breestraat en vinden de wegwijzers richting CS Leiden. Op een terrasje zijgen we neer voor een koel drankje; dik verdiend!
Het station ligt op een boogscheut en de stoptrein naar Utrecht staat klaar. Nog een kwartier wachten in Woerden en Connexion brengt ons tot voor de deur... en dat is maar goed ook.