Finisterra – Santiago met de bus.

Tot onze verwondering regent het vanmorgen. De was is natter dan gisteravond. We schuiven aan voor een uitgebreid Spaans ontbijtje in een zeer rommelige entourage.Gezien de grijze wolken en de miezer besluiten we om tegen de middag de bus naar Compostela te nemen. Hedy, Luc en ik zoeken nog schelpen op het strand. Tegen elven gaan we koffie drinken in de Duitse bar waar we afscheid nemen van Lutz en Hilde die nog een paar dagen in Fisterra blijven. Dieter, Katja, Hedy, Luc en ik gaan de bus in. De bus volgt de kustroute; het wordt een sightseeing tour. Dorpjes met vergezichten op zee, kleine havens en vaak diepe inhammen waar het zeewater zich heeft terug getrokken en een soort wetlands achterlaat. Tot Noia volgen we de kust en dan rijden we het binnenland in naar Santiago. 

Bij het busstation vis ik mijn rugzak op; mijn schelp is weg. Jammer, ze heeft me van Sto. Domingo tot Fisterra begeleid en blijkbaar haar werk gedaan. We lopen naar de oude stad. Aan de Porto do Camino eten we een hapje. De laatste twee nachten logeren we in Hospederia San Martin Pinario, een oud klooster met prachtige gewelven en kruisgangen. Op de vierde verdieping huizen de pelgrims. Hedy en ik betrekken een sobere tweepersoons kamer maar wel met een eigen badkamer. Opgefrist duiken we de stad in op cadeautjes jacht en dan gaan we ter kerke in de kathedraal. Een priester draagt de mis op, eerbiedig maar onder het motto: 'Je kunt niet vlug genoeg zijn om Onze Lieve Heer te dienen.'

Dan trakteert Luc op een apero op het hoge terras pal achter de kathedraal. Dieter wordt opgesmst en de fles schuimwijn is er zo doorheen. In de refter van het klooster gaan we eten. Nog even naar de kroeg voor koffie of een biertje; Hedy trakteert op Santiago taart.

Er is genoeg wijn gevloeid om als een blok in slaap te vallen. Toch lig ik af en toe wakker in het besef dat het einde van de tocht nadert.

Afscheid in Compostela. 

Aan de rijke ontbijttafel zitten aardig wat bekenden. 

Hedy en ik gaan de stad in voor de laatste cadeautjes. Tegen de middag stroomt de kerk langzaam vol pelgrims. Er is veel gedoe ook tijdens de mis en de botafumeiro zwaait uitbundig door de kerk. Daarna breng ik Hedy naar de bus in Doctor Teixeiro. Nog een koffie en wat chips en daar gaat mijn caminovriendin.

Met Luc eet ik ons laatste pelgrimsmenu. Dan bezoek ik de San Martino annex museum. Ik dwaal wat door de rua de hortas, de enige straat van de camino die ik niet liep. Halfweg duik ik een steegje in en kom tussen twee houten hekken in een wildernis terecht, compleet met p- en p-plaatsen. Moeilijk voor te stellen in de schaduw van de Praza de Obradoiro. Hoe past dat in het bestemmingsplan van Santiago de Compostela? Luc smst op welk terras hij zit. We drinken wat, genieten van het Spaanse leven - zien en gezien worden - en overleggen hoe we de laatste avond zullen invullen. Ons opfrissen en een hapje eten.

Ik post mijn laatste kaarten en we hangen nog wat rond bij de studenten muzikanten onder de colonade. De muziek maakt me blij en levendig. Ik heb nu al heimwee.

Compostela – Schiphol.

Om 5.40 uur gaat de wekker. Luc wacht al bij de receptie die ons lunchpakketten meegeeft. Door de stille straten, voor het laatst onder het gelig licht van straatlantaarns lopen we naar de bushalte. Alleen in de Doctor Teixeiro is er lawaai van een groep jongeren die net naar huis gaan.

Tegen zevenen checken we in op de luchthaven. Iberia en Vueling vliegen in één vliegtuig naar Barcelona. We eten wat uit ons luchpakket. In het vliegtuig hebben we raam plaatsen, Luc helaas boven de vleugel. Ik volg het opstijgen, kijk naar het groen waar we een week eerder nog wandelden en zie hoe het landschap verandert en verstedelijkt naar de kust toe. We vliegen even over zee om dan op Barcelona aeropuerto te landen.

We zijn beiden wat stil, eten een sandwich, vragen ons af hoe het thuiskomen zal zijn. Luc denkt aan een cadeau voor Jan. Leuk! Ik loop met Luc mee naar zijn gate. Tijd om afscheid te nemen. Ik kijk niet om. Hij is een geweldige camino vriend geweest. Hedy heeft net ge-smst dat het moeilijk thuiskomen is... Door de zonnige lucht vlieg ik naar Schiphol.