PIETER PAD, LAW 9, deel 1, de vier resterende etappes.
Voorafje
We zijn drie maanden verder en zitten op een rustige plattelandscamping; je kunt wel zeggen 'Ideaal'. De camping heeft zijn naam niet gestolen. Voor ons de afronding van het officiële deel 1 van het Pieterpad. In Ommen stopte onze wandeltocht voortijdig omdat Jan een beenblessure had opgelopen. Nu wandelen we de laatste vier etappes kriskras door elkaar.
Luc en Hilde wandelen twee dagen met ons mee. Voor mij is het een vreugdevol terugzien van camino vriend Luc en kennismaking met Hilde; voor Jan kennismaken met beiden. Het wordt een gezellige kennismaking. Hilde en Luc bereiden een lekker maal en wij schuiven aan. De wijn vloeit rijkelijk en het wordt een zomeravond zoals je hem droomt.
Elfde etappe (10de voor ons) van Hellendoorn naar Holten, maandag 23 juli 2012.
De zon straalt aan een wolkenloze hemel. Ik ga op Hildes fiets snel een broodje halen in Holten. Het wordt een complete zwerftocht door het mooie boerenland. Ik kom wel in Holten en ben na 15 km. fietsen en een uur later terug op de camping. Jan en ik ontbijten snel want Hilde en Luc zijn al ruim klaar.
We besluiten om vandaag de kortere wandeling te maken omdat we al laat zijn. Met Lucs auto rijden we naar Hellendoorn via drie dorpen die zich aan elkaar rijgen. Auto gestald en de 'roodwitjes' zijn zo gevonden. Langs een weiland verlaten we de bebouwde kom en gaan vrijwel onmiddellijk het bos in. Ieder kan in eigen tempo lopen, alleen of in wisselend gezelschap en we hebben voldoende adem om te babbelen. Na enkele kilometer kruisen we een spoor en een grote weg maar blijven in het bos. Even verder komen we bij de poort van werkkamp 'de Twilhaar'. In de jaren dertig van de vorige eeuw opgericht om mannen in de crisisjaren werk te verschaffen. In de oorlogsjaren omgevormd tot 'Durchgangslager' voor Joden. Het kamp is weg. Een sober gedenkteken: twee foto's van eenzelfde groep mannen, lachend op de foto, nog onbewust van wat hun te wachten staat. De eerste foto is scherp, de tweede vervaagd. Symbool voor hoe mensen en oorlog snel vergeten worden!
De schaapskooi van Staatsbosbeheer heeft nu een nieuwe bestemming want de schaapskudde werd in de negentiger jaren, alweer van de vorige eeuw, ontbonden omdat ze te bedreigend waren voor de korhoen. In Nederland is deze streek zijn enige biotoop. Zodra we het bos uitwandelen, ontrolt zich een prachtig heidelandschap omzoomd door bossen. Een oriëntatietafel verwijst naar dorpen aan de rand van het panorama. We dalen door een bosje een goede 15 m. af naar de Rietslenk en wandelen verder door de heide waar jeneverbes oprijst tussen bosbes en hei. Na een paar kilometer gaat het heidepad over in bosweg. Het bos is gevarieerd met eik, es en beuk, afgewisseld met naaldbomen en berken. Na ruim 10 km. wandelen, picknicken we op een lange boomstam want de banken zijn niet dik gezaaid. 
Een lange, rechte zandweg voert ons over de Holterberg, 58 m. hoog. Voor Nederlandse begrippen een berg. De hele wandeling liepen we omhoog en omlaag. Uiteindelijk gaat het om een hoogteverschil van 45 m. het hoogste punt lag op 65 m. Holten ligt op 20 m.
Als we eindelijk... de koffietenten bereiken, besluiten we door te lopen naar Holten want Hilde heeft daar grote ijscoupes gespot in een ijssalon op het dorpsplein. We besluiten de koffie over te slaan en lopen (stappen voor de Vlamingen onder ons) het laatste stukje, onder een prachtige beukenlaan, het station van Holten binnen. Op een terrasje voorzien we ons van ijs, Hilde bescheiden, Luc, Jan en ik ruimschoots. Daarna wandelen we het dorp uit door de beemden naar de camping, een extraatje van een paar kilometer want we laten Lucs auto gewoon in Hellendoorn staan.
Op de camping is het tijd om bij te komen: luieren, douchen enz. Jan en ik zoeken een garage voor de diagnose van het ongewone geluid tijdens het rijden. Een rondje met een expert uit de Bovag garage leidt tot een diagnose; niet alarmerend, wel naar de dealer als we thuis zijn.
Terug op de camping is het aperitief tijd. We beginnen met een wit wijntje. Hilde en Luc zorgen weer voor een heerlijk maal: voorgerechtje van gegrilde gourgette, aardappelen en vlees van de grill met een provencaalse saus. Ook de rode wijn smaakt uitstekend en we blijven natafelen tot de zon verdwenen is. Het is een zwoele zomeravond en als het echt donker wordt zoeken we ons bed op...