Zesde etappe van Lettele naar Deventer, woensdag 19 juni 2013

Prima geslapen niettegenstaande de hitte. Om half acht ontbijten we met twee heren. Beiden slapen er vaker. Eén heeft een ventilator meegenomen want hij kent de warme deel. De tweede heer is Wim de Smit, dorpsomroeper van Nisse. Zijn bijnaam, Willem de Zeeuwse babbelaar heeft hij niet gestolen. In een half uurtje horen we alles over dorpsomroepers, bellemannen. Zelfs van de 'kerk suisse' weet hij af. Naast zijn aardige babbel, haalt hij adressen van vrienden op de fiets. Zo wordt het 9 uur voor we op pad gaan, wel direct op de route.

Het is warm met een gesluierde hemel. Het eerste uur de bekende, inmiddels vertrouwde landwegen, soms zandpad, soms asfalt. We doorkruisen een bosje en maken een rondje mountenbikeroute tot we weer een roodwitje zien. Dan volgt een kanaaldijk. In de verte rommelt de donder en een windvlaag kondigt regen aan. We steken het kanaal over en schuilen bij een gedoetje met schapenstal, houtopslag en half open schuurtje met landbouwwerktuigen. We wachten tot de bui afzwakt en gaan met de rugzak in de regenhoes verder. Het is vrijwel droog en het landschap blijft hetzelfde: groen met veel eiken langs de weg. Bij een provinciale weg staat 'Nunu', een modern strak restaurant met een winkeltje met snuisterijen, een speeltuin met ligstoelen, trekpleister voor het hele gezin. Detail: op de WC's deurposters met een jongen, een meisje en een rolstoel in de wei. Koffie gedronken. Verder door landgoederen; deze zijn nooit verkaveld. Op een info bord van het IJssllandschap staat vrouwe Moespot, een plaatselijke schone gekleed in groen en klimop, versierd met veren, beschermvrouwe van de Moespotleide, een plaatselijke gekanaliseerde beek. Langs de Veldhuizerdijk passeren we Erve Klein Veldhuis en Erve Groot Veldhuis, statige oude boerderijen waarvan de geschiedenis tot de middeleeuwen teruggaat. Lunch op een bankje en dan door een villawijk van Diepenveen en snel het spoor over. We volgen het spoor en voor een nieuwbouwwijk staat het bord 'Deventer'. Aan de andere kant van het spoor is een natuurgebied met wielen en weiland en een paar enorme villa's; zeer onverwacht in de stad. We steken een drukke weg over en door een park bereiken we een volkswijk die doorloopt tot het station. Daar begint de speurtocht naar ons gastadres met kaart en gps. De Snippelingdijk blijkt een brede, drukke uitvalsweg die in verbouwing is. Na dik twee kilometer bereiken we het buurtschap Snippeling, een villawijkje ontstaan na verkaveling van de grond rondom een oude boerderij. Een oase van rust! Wij hebben Deventer doorkruist van noord via west naar oost. Gastvrouw Trudy ontvangt ons met fris. Een riante kamer met vier bedden, wat overdreven voor ons beiden en een prima badkamer! 

's Avonds met de bus terug naar de stad. Rondgekuierd in de oude straatjes en even aan Deventer geroken. Op terras van grand café 'De dikke van Dale' gegeten: portobello met blauwe kaas en champignons, aangevuld met tiramisu en pavlova. Terug met de bus en naar onze slaapstee gewandeld over de oude dijk. Jan regelt nog een slaapadres voor morgen.

Volgende etappe