Villar de Mazarife - Hospital de Orbigo

Na een ontbijt en nog met maan en sterren aan de hemel ga ik op pad. De zon komt rozerood op en het belooft een zonnige dag te worden. Het land wordt plots veel groener: maïsvelden, bonen en bieten. Er wordt intensief bevloeid via kanaaltjes en halfopen buizen. Ik hoor het spetteren en klokken. Ik loop een lange veldweg tussen de landerijen. Er staat ook een kudde grijze koeien, de eerste sinds de Pyreneeën. Ik kruis een provinciale weg en de grintweg gaat over in asfalt maar de entourage blijft dezelfde, behalve het kanaal van Paramo, dat een belangrijk onderdeel vormt van het bevloeiingssysteem. Langs een nieuwe bron - weer drinkbaar water- kom ik aan in Villarante waar Hedy wacht bij de bar. De Duitser die ´s morgens zijn T-shirt vergat heeft het nu terug en we drinken een koffie. Dan het dorp uit, een stukje langs het spoor en een loopbrug over en ik kom in Puente (brug) de Orbigo. Daar is de langste brug van de camino. Er is een heel verhaal aan verbonden over een ridder die van een gelofte (van kuisheid) wil afkomen. Hij vecht daarom met alle ridders die langskomen. Als hij iedere ridder verslgen heeft is hij weer vrij man. Natuurlijk wordt dit jaarlijks herdacht met tournooien.

Het is een mooie brug met een knik erin. Ze staat, zoals veel antiek langs de camino, in de steigers. Over de brug ligt Hospital de Orbigo. Daar trekken we in in de albergue San Miguel. Prima herberg met de bekende stapelbedden maar verder van alle gemakken voorzien. Je mag er ook een schilderij maken. De muren hangen er vol mee zodat het eerder een kunstgalerij dan een albergue lijkt. We lopen nu een paar dagen korte stukken (20 km.). Zo'n halve dag rust doet deugd en ik wil natuurlijk niet te vroeg in Santiago aankomen (ha, ha).

We zijn er vroeg dus het hele programma van douchen, kleren wassen en inkopen doen kan worden afgerond. ´s Avonds koken we en Dieter eet een hapje mee. 


We gaan naar de pelgrimsmis met zegen. Deze keer een instantzegen, de pelgrims met de rest van het kerkvolk in een keer gezegend. Nog een paar foto´s in de avondzon, voor 20 ct. bellen naar huis en tot slot een afzakkertje in de kroeg met Hans-Peter, een bekende die we tegen het lijf lopen. Nog een wijntje met Dieter om het af te leren en dan beddewaarts.

volgende pagina