Los Arcos – Logrono

Tegen zevenen stap ik op door de donkere Calle Mayor en zeg de vrolijke bakkersvrouw die al helemaal in bedrijf is, gedag. De weg slingert door de velden en het wordt licht en gelukkig ook licht bewolkt. In Torres del Rio wacht het Romaanse kerkje van Santo Sepulchro, een octagonale schoonheid in al haar soberheid. De weg gaat op en neer tussen velden, maquis, pijnboombossen en na een heuvelrij zie ik in het verre dal een grote stad liggen. Logrono?
Ik daal eerst af naar Viana. Zit op een bankje in een parkje naast een mooie muurschildering, jawel over de camino. Net gegeten en voeten verzorgd met italiaanse compeed. Het nemen van een foto leverde een trosje druiven op. Het is een wereldweg en ik geniet met pollepels. Kleine pijntjes houden mij bij de les. Vandaag ben ik plots alleen op pad en dat was toch de bedoeling.
In het stadscentrum bezoek ik de Santa Maria, weer rijk versierd met een elegante, smeedijzeren preekstoel. Ik krijg een stempel met uitleg. In de hoofdstraat is het bijzonder levendig met mensen, jong en oud. Ik verlaat de stad via de ruïne van de San Pedro, naast de stadsalbergue. Een oud vrouwtje ziet me aarzelen en wenkt onmiddellijk hoe ik op het rechte pad, de camino, kom. Ik maak kennis met Franse Sylvie en we lopen samen de wat saaie veldweg af.
Intussen vliegen de sms-jes tussen Hedy en mij heen en weer. Ze heeft 2 bedden, lees: matrasjes veroverd in het parochiecentrum van Jacobus. Het is er goedkoop, donativo, super sober met vrij dunne matrasjes op de grond.
Logrono is een industriestad in het hart van de Rioja met, zoals vaker een oud centrum waar ijverig geïnvesteerd wordt in restauratie.
Om 19.30 u. is de pelgrimsmis in de kerk van Santiago. Een mooie kerk, een hoofdaltaar met veel goud, maar een moderne deur met Santiago erboven. De viering is tweetalig en stemmig. Dan met zijn allen aan tafel. Het is dringen in de kleine eetzaal maar gezellig. De pastoor is gastheer en schenkt de wijn in, uit een 5 l. jerrycan. Hij beschouwt zich de 'pater familias' van dit bonte gezelschap. Daarna gaan we via een sluip, kruip route terug naar de kerk en bidden in het koorgestoelte samen het avondgebed in het Duits, Frans, Spaans, Engels en Italiaans; Europa op zijn breedst! Nogmaals de zegen en snel naar bed.
De geringe luxe hindert me niet en ik slaap redelijk goed tot het ochtendlijk gerommel begint.

volgende pagina