Ambasmestas - O Cebreiro

Om 7 uur is iedereen in beweging. Het is van inpakken en wegwezen en om halfacht met maanlicht (kan het romantischer?) op pad. Een kwartiertje verder, in Vega de la Valcarce is er een bakkerij open waar we met verse croissants en de bekende café con leche ontbijten. Het Valcarce-dal is prachtig groen met het geruis van de rio (rivier) en het getinkel van koeiebellen. De schoonheid kan niet op. In het volgende dorp een sanitaire stop en een jus. In La Faba, weer een dorp hoger drinken we thee en sms-en naar Dieter en Luc waar ze uithangen. Als 

we tegen twaalven lunchen, komt Luc opdagen. Hij heeft aan één stuk doorgemarcheerd om ons letterlijk bij te benen. Terwijl we het laatste stuk omhoog lopen, kletsen we bij tot we een half uur later in O Cebreiro aankomen, een dorpje op de top van de berg met schitterende vergezichten op de bergen rondom. Wij, de 3 vrouwen besluiten te blijven. De Albergue is nieuw maar we belanden in een reuzenslaapzaal van 40 à 50 man. Ook het sanitair is, hoewel nieuw, niet geweldig, om van de keuken die prachtig oogt maar geen pot of pan heeft, te zwijgen. Voor de was staan we in de rij en als er dan  een onweersbui met regen volgt is het helemaal bekeken met de was. ´s Avonds gaan we naar de pelgrimsmis, met 3 heren en een volle kerk. Het is een mooie Romaanse kerk zonder al teveel poespas, met een Mariabeeld, een crucifix en de attributen van een wonder, dat daar in de Middeleeuwen plaats vond. Door de pelgrimszegen aangemoedigd - er wordt ook aan de thuisblijvers gedacht - kunnen we weer verder gaan. We eten met Hapé en daarna is het alweer bijna bedtijd. Om 22u. gaat het licht uit en moet je zowat op gevoel naar je bed. Gelukkig lig ik in een hoek beneden.

Vandaag mooie en niet te lange wandeling. In een week kunnen we in Santiago zijn en dan nog 4 dagen naar Finisterra. Wat is het leven mooi!!! 

volgende pagina