León - Villar de Mazarife

Na een heerlijke nacht in een hotelbed nog even genoten van onze hotelkamer. Daarna nog een ontbijtje in dat lekkere tentje van gisteren: jus, koffie en een royaal belegd broodje. We nemen gelijk twee ontbijtjes. Tegen 10 uur verlaten we León langs het klooster van San Marcos, een prachtig gebouw inclusief kerk. Vroeger onderdak voor de pelgrims, nu een parador.

Ik steek weer de rivier over om de oude stad te verlaten. De buitenwijken zijn uitgebreid en troosteloos. Er komt nog een dorpje met ondergrondse woninkjes maar het is opgeslokt door de voorstad. Dan volgt een industrieterrein waar braak en verwilderd land afgewisseld wordt met fabrieken. Na anderhalf uur lopen zijn we in La Virgen del Camino, een dorp aan de snelwegen. We drinken er koffie en bezoeken het bedevaartoord. Een betonnen kerk uit de zestiger jaren waarmee het klassieke retabel als hoofdaltaar een mooi contrast vormt. De monniken hebben zich creatief uitgeleefd in het glas- en smeedwerk. We besluiten verder te gaan want het is nog vroeg.

Ik wandel weer de heuvels in, weg van de snelweg. De weg gaat op en neer door de velden. Ik passeer een paar ingeslapen dorpen: het eerst met nieuwe huizen, het tweede met oude en gerenoveerde huizen. De bars zijn potdicht maar in het tweede dorp is een bron. Daar picknick ik met Lorna, een camino-kennis. Weer de velden in, of liever de natuur met okergeel, wuivend gras en hier en daar wat groen van vale brem of struiken. Zo kom ik weer op een hoogvlakte waar ik een dik uur doorheen loop. Plots een paar omgeploegde velden die wijzen naar een dorp. In plaats van de kerktoren is het nu eens een splinternieuwe watertoren die nog een paar keer uit het zicht verdwijnt voor ik Cozas de Abajo binnen wandel. Behalve een nieuw gemeentehuis en watertoren is het een stil dorp met deels bouwvallen, deels opgeknapte huizen. De bar is open zodat we even met wat vocht op adem kunnen komen. Dan nog een dik uur over een asfaltweg in de warme middagzon met gelukkig een zuchtje wind erbij en ik bereik ons einddoel van vandaag: Villar de Mazarife. We gaan naar de albergue van Jesús, waar een zestiger jaren sfeertje is en tot laat in de avond op de gitaar getokkeld wordt. Gelukkig delen we onze kamer met 5 stapelbedden maar met zijn drietjes. Nog een hapje eten in de tuin samen met Werner, een aparte caminokennis. We kuieren nog een rondje dorp en gaan even buurtenlangs bij een paar bekenden die in een andere albergue slapen. Dan is het alweer bedtijd.

volgende pagina