O Cebreiro - Triacastela

In de keuken eten we een noodkeks met water want theewater krijgen we niet aan de kook. ´t Is nog donker en bewolkt als we starten. In Liñares is het licht maar nog geen bar open. Dan omhoog naar de Alto de San Roque waar een reusachtig beeld van de heilige staat die tegen de storm optornt. Schitterend tegen die bewolkte lucht en de grauwe bergen. We dalen af naar Hospital waar we aan een verlaat Spaans ontbijt gaan. Tussen de koeien die verweid worden loop ik naar het kerkje. Eenvoudig met zijn afgebladderd retabel. Een meisje houdt de caminogangers bij met naam en toenaam in ruil voor een stempel.
Asfalt en onverharde paden langs leistenen muurtjes wisselen elkaar af en de weg klimt naar Alto de Poio waar een paar bars uitnodigen voor een café con. Daarna daalt de weg met afwisselend groene vergezichten of tussen besloten holle wegen met struikgewas of leistenen muurtjes. In Biduedo houd ik een lunchstop met brood en cola. Ikk loop verder naar beneden tussen de muurtjes en voel de moeheid toeslaan; teveel rust genomen. Gelukkig heeft Luc die een halve daglengte voorsprong heeft, een prima albergue ontdekt in Triacastela en ons reeds  aangemeld. Met zijn vieren delen we een riante kamer en er is ook een goede badkamer. Coraly die zich niet lekker voelt duikt onmiddellijk in bed. 

Met zijn drieën doen we inkopen want Hedy wil koken. Ik assisteer en we nodigen nog een paar Denen uit die Luc heeft leren kennen onderweg. Het wordt een gezellige avond met Ole en Karsten en tegen tienen gaan we, moe van het wandelen en de wijn, slapen.

volgende pagina