Heerlijk geslapen in ons riante bed. Ger heeft een copieus ontbijt klaar staan in de keuken. We laten het smaken en verlaten tegen tienen dit gastvrij huis.
We volgen de nieuwe route langs de kerk. Deze is gesloten maar om de hoek is een kapel; een deel van de kerk smaakvol ingericht als kapel. De monstrans is uitgesteld ter aanbidding en er zijn drie gelovigen in gebed. De gps is weerbarstig; Jan ook. We lopen over een brede zandweg die de grens volgt. 'De maïs is Duits', vertelt een wandelende moeder. De zandweg gaat over in asfalt. Jan volgt een paar wandelaars en als ik hem inhaal komen we bij een oud 'roodwitje' en stellen vast dat we terug moeten naar de oprit van het 'Zeelandse hof'. Daar staat een 'roodwitje' aan de achterkant van een paal, dus niet te zien als je vanuit Millingen komt. Enfin, wij zijn weer op het rechte pad, passeren het hof en volgen weer de 'Grenswasserung tot we afbuigen over een prachtige houtwal met torenhoge populieren. De houtwal komt uit op een asfaltweg. Zo lopen we langs de Plezenburg, een terpboerderij uit 1810 en doorkruisen Leuth. Bij de laatste huizen gaan we weer het veld in om weer langs de grens-sloot te lopen. De sloot staat vol bloeiend pijlkruid. Bij de boogbrug gaan we Duitsland in en volgen een asfaltweggetje langs een bewoond ooievaarsnest tot de dorpskern van Zyfflich. Het dorpje ligt op een stroomrug en de kerk die dateert van de 11de eeuw ligt nog een slagje hoger. Langs vrijstaande huizen - veel bewoond door Nederlanders - verlaten we het land van Kleve - en lopen tegen het Wylermeer aan, steken een brug over en bereiken via een moerasbosje Beek. We duiken onmiddellijk het bos in en klimmen naar de Duivelsberg (68 m.). Daar leggen we aan bij de pannenkoekentent en genieten van een kaaspannenkoek met ananas en gember. Intussen is de zon verdwenen achter grijze wolken.
We wandelen verder de duivelsberg naar beneden en blijven in het bos, lopen langs een glooiend weiland waar een grote kudde schapen graast. De roodwitjes zijn mager gezaaid - meer een gemis aan kruisen waar men niet in moet - zo bereiken we de zeven heuvelen weg te vroeg. Die volgen we een paar honderd meter en doen even de Canadese begraafplaats aan waar 2600 graven zijn. Wat een verspilling van jonge mannen levens! Bij het volgende kruispunt gaan we terug naar het Pieter pad dat we bij 'de hoge hof ' weer oppikken. Via een glooiende veldweg wandelen we langs een maisveld met een brede berm vol bloemen: zonnebloemen, felblauwe korenbloemen en lichtblauwere, klaprozen en diep paars kaasjeskruid. Heel mooi! Nog een ommetje langs een natuurterreintje en we bereiken Groesbeek. Ook daar een om langs de Panoramaweg en dan dalen we af naar het centrum met de kerk tussen twee vijvertjes met eenden. Daar wacht het biertje.
Daarna zoeken we ons slaapadres op. Dat heeft nog wat voeten in de aarde want de Brede weg 51 blijkt tegenover de kerk van Breedeweg te liggen. Het pension is wat gedateerd maar we krijgen een goed tweepersoonsbed. Als we gedoucht zijn brengt onze gastvrouw ons met de auto naar Groesbeek. We installeren ons bij Dikkemik en nemen het weekmenu: een lauwwarme salade van zeevruchten, parelhoen en een vegetarische wrap en als dessert, aardbeienijs in een soepje van rode vruchten. Heerlijk! We nemen de bus terug, ha ha. Jan ligt al te snurken en ik kijk nog wat olympische spelen.

volgende pagina