Achtste etappe van Oosterhuizen naar Veenhuizerveld, vrijdag 21 juni 2013

Tegen achten aan het ontbijt met onze gastvrouw. Het is fris en grijs. De meeste spullen zijn droog. We nemen afscheid van Geertje, Elly en Theo en zijn tegen negenen op stap. Eerst door de velden. We hopen het droog te houden tot het bos, wat niet lukt. Rugzak ingepakt en regenjas aan. Het regent gestaag zij het niet te hard. We lopen even tussen de huizen aan de zuidkant van Beekbergen om dan de bossen in te gaan. Zes km. door de bossen van de hoge Veluwe. Alles is intens groen op deze eerste zomerdag, gevarieerd bos met als ondergrond een dichte begroeiing van bosbessenstruikjes. Het bospad kronkelt en gaat op en neer over de heuvels, soms een bredere zandweg tot we door een klaphekje de bewoonde wereld bereiken. Nu ja, bewoond, villa's met een bosperceel er omheen. Eerst komt de Hoenderloogroep, jeugdtehuizen voor hulp aan jongeren, dan het witte kerkje van Otto Heldring. Deze zette zich in de 19de eeuw in om Hoenderloo – niet meer dan een verzameling vage plaggenhutten - tot ontwikkeling te brengen, middels een waterput, een school en een kerkje.  

Het heeft opgehouden met regenen. In het dorp lunchen we bij de warme bakker. Intussen is ons plan veranderd: we slaan een dagwandeling over het Kootwijkerzand over en willen vanaf Stroe verder lopen.
Twee vlotte busritten brengen ons richting Stroe waar we bij het station de vertrouwde roodwitjes terug vinden. Onder de snelweg door en daar is een T-rustpunt. Zodra we zitten verschijnt de gastvrouw voor een praatje. Ze is lid van V.o.d.F. en heeft overnachtingsmogelijkheid. Na een drankje gaan we verder. Het wordt een lange wandeling door de bossen, eenmaal onderbroken door een heideveld met een meertje: het natuurgebied Boeschoten. Dan volgt een grote boerderij met paarden, alweer Boeschoten met een nieuwe schaapskooi opgetrokken in oude stijl. We duiken weer het bos in tot we het gehucht Veenhuizerveld bereiken. Daar eindigt de dagtocht en begint de zoektocht naar ons slaapadres.
Het ligt verder dan verwacht buiten onze route, maar na een paar keer vragen en een telefoontje naar onze gastvrouw vinden we B en B 'de Doezelaar'. Een idyllisch plekje buiten de bewoonde wereld! Ideaal voor onze laatste avond. Van oorsprong een stal is deze verbouwd tot een huisje met twee slaapkamers, douche, toilet en keukentje. Romantisch geschilderd in velerlei kleuren en met smaakvolle aquarellen aan de muur. Niet alleen onze gastvrouw, ook haar schilderende moeder hebben zich volledig uitgeleefd op het interieur. Onze slaapkamer met boxspring en zitje is prima. Bovendien kunnen we met de pot mee eten, wat ons kilometers lopen bespaart.

Volgende etappe