Na een lange, weldoende nachtrust, rustig wakker worden en tegen half negen aan het ontbijt. De gastvrouw verwent ons en we mogen lunchbrood meenemen.
Het is een grijze ochtend maar de zon is voorspeld voor vanmiddag. We doorkruisen het dorp en verlaten het langs een vroegere melkfabriek en het Medincke museum. Aan de ruime parkeerplaats te zien wordt er veel bezoek verwacht. Nu is het nog gesloten en ik vraag me af waarover het gaat. In de tuin staat bij iedere plant een bordje. We zijn zo bezig met bespiegelingen over het museum en de gps slaapt nog zodat we na een paar honderd meter op onze schreden kunnen terug keren. Voor het museum is een pad dat door een industrieterrein voert tot de rand van het dorp. Er volgt een afwisselende weg: zandpaden en stukjes asfalt door weilanden en langs maisvelden met af en toe een boerderij. Zo komen we bij de kathedraal van het buurtschap 'Heidenhoek'. Kathedralen van het platteland zijn graansilo's die ooit een belangrijke rol speelden in de streek economie. Deze kathedraal, een vroegere graanmaalderij staat leeg, een paar bijgebouwen zijn gesloopt maar er ligt een plan om dit erfgoed deels te bewaren en deels te vervangen door nieuwbouw. Nu nog kopers!
Hier maken de maisvelden plots plaats voor gerst- en enorme velden vol lelies. Wij wandelen er omheen over houtwallen vol hoge eiken en bermen vol geel bloeiend kruid: boerenwormkruid, gulden roede, hengel, vlasbekje en wederik, om van de andere kleuren niet te spreken. Zo bereiken we IJzevoorde, een dorpje met een school, een handvol huizen en een rustige camping. Door een paar klaphekjes bereiken we de Heerlyckheid Slangenburg. Het is nog even stappen door veld en bos en dan staan we voor de slotgracht en het kasteel. In de 14de eeuw was het een havezate en in de 16de eeuw werd het een kasteel in zijn huidige vorm. Nu is het eigendom van Staatsbosbeheer en gastenverblijf van de nabijgelegen benedictijner abdij Slangenburg. We wandelen rond het kasteel dat er aan alle kanten uitziet als een plaatje. Via een manbreed pad over een houtwal met hoge eiken en varens als ondergroei komen we weer in open veld en verlaten via een asfaltweg het landgoed. Jammer genoeg komen we niet langs de nieuwe (1952) benedictijner abdij. De asfaltweg buigt langs de snelweg die we volgen tot we er via een tunneltje onder door kunnen en verder stappen langs aardappel- en graanvelden tot we aankomen bij een oude (1790) boerderij 'Onland' die nu dienst doet als restaurant. Op het terras doen we ons tegoed aan een koffie en een milkshake en raken aan de praat met een paar PP wandelaars die van zuid naar noord lopen. Bij het volgende bankje willen we ons brood eten. Natuurlijk is er geen bankje meer te bekennen.
Zo bereiken we de rand van de bossen en komen plots in een open landschap en het stroomgebied van de Oude IJssel. Sinds kort kunnen wandelaars de IJssel oversteken via een stuw wat een rustiger, maar vooral mooier wandelpad geeft langs een waterzuiveringsinstallatie en een boerderij. Bij gebrek aan bank, picknicken we in het gras. De zon laat nog steeds verstek gaan dus wandelen we verder onder dreigende wolken. We houden het niet droog en trekken onze regenjassen aan om ze een kilometer verder weer uit te trekken. Verrassend gaat de asfaltweg met een singel knotwilgjes nog over in een wandelpad van verwelkend, gemaaid riet. Plots een bordje, midden in het veld, dat verwijst naar Yvonne en Willem, ons slaapadres. We besluiten het Pieterpad richting het dorp te vervolgen. Het is nog vroeg en we willen Braamt exploreren. Het blijkt een klein dorp met een vervallen molen, een paar winkels en een paar cafés. We strijken neer op het terras van Graaf Hendrik voor een biertje. Binnen tien minuten vertrouwt de waard ons zijn etablissement toe; hij is even weg! We genieten van de rust en als er twee mensen het hotel binnen lopen, gaat Jan er achteraan. Ze logeren er en de baas blijkt ook al terug.
We breken op en lopen terug naar de molen en vinden nr. 13, een oude boerderij. De hond blaft niet. Yvonne is al thuis en ontvangt ons in de gezellige eetkeuken met koffie. We babbelen wat en ze brengt ons naar onze kamer. Knus, met een tweepersoonsbed. We douchen en gaan tot etenstijd buiten zitten. De wind is gaan liggen en er breekt een laat zonnetje door. Tegen zevenen schuiven we aan tafel met zijn zevenen. Yvonne, Willem, hun dochter, wij en nog twee PP wandeldames, Lida en Ria. Willem heeft lekker gekookt: champignonsoep, koteletjes en hamlapjes met een aardappelgratin en een groentenschotel met boontjes, paprika en champignons. Daarbij geanimeerde gesprekken over wandelen en van alles en nog wat. Na de koffie gaan de dames naar boven. Willem, Jan en ik kijken een uurtje Olympische spelen op grootbeeldscherm. We zijn erg nieuwsgierig hoe Epke Z. zijn gouden plak verdiende!