Burgos - Sambol

Om 6 u. floepte het licht aan. Snel gepakt en gezakt en niet te geloven in Burgos sprak ik mijn noodpakket aan. De bars werden gepoetst en er was geen kop koffie te organiseren. Om 8 u. op pad en eens de stadspoort uit vond ik een bar voor koffie en een broodje. Nog lang door de buitenwijken gewandeld en daarna volgde een saai stuk door de velden met omleidingen vanwege de aanbouw van een snelweg. Als je maar 50 m. verkeerd loopt spreekt iemand je wel aan om je op het rechte pad, de camino, te zetten. In Tardajos inkopen gedaan en dan langs een asfaltweg naar Rabé de las Calzadas. Op het kerkpleintje gepicknickt onder de platanen. Intussen werd het zonnig en liep ik een heel lange veldweg omhoog en dan volgde een even lange hoogvlakte. Na 2 uur lopen zag ik de drie Franse vriendinnen die ik kende. We liepen samen naar Hornillos del Camino, hun doel voor die dag. Ik moest nog verder, kreeg van hun brood en kocht toespijs want bij mijn eindpunt was weinig te krijgen, aldus de gids. Nog wat gegeten en de berg weer op. Een lange beklimming en weer een hoogvlakte door de dorre stoppelvelden en zelfs een veld vol kalksteen.Voor het eerst zette ik muziek op mijn oren. Het werd donker en de lichten van de vele windmolens gingen aan. Na een dik uur lopen kwam mijn doel in zicht: Sambol, een kleine herberg waar Hedy wachtte. Het was vandaag een woestijdagje maar ik kwam aan op de meest idullische plek waarvan je alleen maar kunt dromen.

Ik had geluk want ik kwam als twaalfde aan en vulde het laatste bed. De hospitaleros kookten heerlijk en we schoven met zijn twaalven aan de ronde tafel. hedy en ik kletsen zes dagen bij. Na het eten gingen man en vrouw naar huis en werd de elektriciteit uitgeschakeld. De meesten lagen al vroeg onder de wol. Juan trok een draad door de  zoveelste blaar aan mijn kleine teen, een soort drain. Hij masseerde mijn voeten en benen en vond dat ik maar eens een dag moest rusten. Het was wel een fraaie plek maar blijven is er eigenlijk niet bij want om 8 u. worden de pelgrims uiterlijk op pad gestuurd. De volgende morgen was ik zo uitgerust dat ik er weer tegen kon.

volgende dag