Tweede etappe van Oldenzaal naar Borne, zaterdag 15 juni 2013

Door het stadscentrum vertrekken we en maken wat foto's van mr. Palthe en het Palthe en Racer huis denkend aan een oude kennis, Herman Racer Pathe. Ik vermoed dat hier de geschiedenis van zijn voorouders ligt. Jans wandelbroek ligt thuis dus kopen we er eentje bij Piet Zoomers.

Door de buitenwijken en langs zo groen mogelijke paden worden we naar de rand van Oldenzaal geleid. Zo bereiken we Hulsbeek, een groot recreatiegebied met strandjes, waterpartijen en vijvers om te vissen en te zwemmen, alles omgeven door bosrijke natuur. Geen stukje natuur gemist en dan door velden en dreven naar Deurningen. Intussen is de zon verdwenen achter een grijs wolkendek. In een verbouwde boerderij naast de landwinkel wacht koffie met koek. Alle deuren zijn van ruw hout en de WC's met origineel Twentse opschriften zoals 'veur leu met 'n mankement'. Plots valt er een plensbui, dus drinken we wat langer koffie.

De Plechelmuskerk is open; een uitzondering want God is niet meer zo bereikbaar als weleer. Er is een Maria kapel open en via een gesloten glazen deur kan men de kerk bewonderen; prima combinatie van bidden en kijken. 't Is weer droog. We eten een boterhammetje en wandelen verder door landerijen, weilanden en een stukje bos. Een roodwitje gemist langs de Deurninkse beek levert wat meer asfaltweg op; even verder pikken we de weg weer op. Wat we op onze kaart voor een vakantiepark versleten, blijkt een nieuwbouwwijk van Borne. We raken weer van het padje af maar ontdekken opnieuw de bekende roodwitjes. Ik heb mijn dag niet: gehannes met rugzak en een zeurende pijn in mijn bil.

Ons gastgezin (Vr.o.d.F.) verwacht ons na vijven dus besluiten we tot het ommetje – 6 km. - door de velden en dreven naar Zenderen. Het is een zonnige middag en over natuurschoon hebben we niets te klagen. Zenderen telt twee karmelietenkloosters. Een voor mannen met bijhorende parochie kerk en een voor vrouwen. Tegen de kloostermuur van de karmelietessen is een moderne en bijzondere kruisweg aangebracht. Met een boog lopen we door de weilanden terug naar Borne. De Hondeborg is een oude boerderij op een terp met een gracht er omheen; hij valt amper op. Die boog om Borne is slecht voor mijn been; de pijn neemt toe.

Nog even zoeken naar ons gastadres waar we vriendelijk ontvangen worden door Gerrit en Jo, al jaren lang V.o.d.F. De kamer is eenvoudig maar met prima bedden en de badkamer zit er naast. Na een drankje en een praatje en douchen gaan we Borne in. Bij tapasrestaurant 'Solero' lekker gesnoept van verschillende hapjes, gezeten in loungebanken. Nog wat gebabbeld met onze gastgevers en vlug te bed.

Volgende etappe