De zesde etappe: Wassenaar – Scheveningen

Gewekt door een blaffende hond en blatende schapen; dat heb je als je op een boerderij logeert. Het is een zonnige dag. Er wacht een smakelijk ontbijt met eerlijke producten. We doen ons tegoed en terwijl oma de boel reddert en een paar kleinkinderen naar de opvang rijdt, praat Jan met de boer over melkerijen en coöperaties. Om half tien zijn we reisvaardig en lopen richting bushalte. Hoezo? We wandelen toch. Er zijn natuurlijk grenzen aan ons enthousiasme: wat we gisteren al gelopen hebben willen we niet overdoen. De bus komt aanrijden en de buschauffeur kijkt meteen op ons kaartje waar hij ons moet droppen: bij de Stoeplaan. Prima voor elkaar! 

Bij het uitstappen kunnen we na honderd meter onze landgoederen route weer oppakken. Een laantje met dure villa's uit de dertiger jaren gaat over in een parkachtig bos. Een beeldje met paaseieren en hazen trekt onze aandacht. Dan passeren we de Wittenburg, een fors landhuis met een serre achtige aanbouw. De bosweg eindigt bij een straatweg en een paar honderd meters verder steken we, bij het van der Valk restaurant de N44 over en gaan onder de snelweg door. We gaan door alweer een villawijk met riante huizen en een stukje bos achter het automuseum Louman langs en ronden een ommuurde tuin die de plaatselijke imkers herbergt. Dan bereiken we het Haagsche Bos, goed bewaard tegen de oprukkende stad dank zij de Akte van Redemptie, door Willem de Zwijger getekend in de zestiende eeuw. Je mag stellen dat de man een vooruitziende blik had. We lopen langs Huis ten Bosch, tenminste langs een prachtig smeedijzeren hek voor de lange oprit. Als ik een fotootje neem, duikt een marechaussee uit zijn wachthokje. Prinses Beatrix wordt goed bewaakt!
Het Haagsche bos is een parklandschap met grote waterpartijen waar krak- en andere eenden en watervogels rondzwemmen. Pas bij het Centraal Station komen we in de stad. Hoewel er een fraai bordje voor de LAW' s staat raken we de roodwitjes kwijt en lopen via de kaart naar hotel des Indes en langs de Hofvijver. We lunchen in de zon en doen ons tegoed aan een cream bagel met groenten, sap en koffie. Verfrist vatten we het laatste stuk van onze wandeling aan. We pikken de roodwitjes weer op en wandelen langs statige panden in grote tuinen, waaronder de nodige ambassades die allen op stand leven zo te zien. Op Plein 1813 staat een enorm standbeeld dat on Hollands aandoet. Dan volgt het Vredespaleis met een paar mozaïek bankjes. Daarna wachten nog 4,5 km. door de Scheveningsche Boschjes langs mooie vijvers. Door het Westbroekpark lopen we de bebouwing van Scheveningen binnen en door een villawijk tot bij het Kurhaus. We lopen om het Kurhaus dat luxe uitstraalt heen en besluiten ons wandeling op het terras van de Peukie beach. Heerlijk zonnen met een biertje en onze wandelschoenen wisselen voor sandalen. Het westelijk deel van ons Marskramerpad – van Amersfoort naar Scheveningen – zit erop. Via tram, trein en bus rijden we voldaan naar huis.