We ontbijten met onze gastvrouw en -heer en raken aan de babbel; altijd gezellig.
Rond halftien zijn we startklaar en lopen terug naar Vierlingsbeek dat nog in rust is op een paar honden-uitlaters na. We doorkruisen het dorp en lopen over een zandweg door de weilanden tot we de Molenbeek oversteken en bij de ruïne - een vervallen poortgebouw van het kasteel Makken - de asfaltweg bereiken. Deze voert ons door Holthees waar we een kaarsje opsteken in de Mariakapel en daarna langs Smakt met zijn Jozefkapel. Het beeldje is veel kleiner dan ik verwachtte.
We wandelen verder langs een bosrand. Regelmatig flitst een Veolia-treintje langs. Zo komen we bij Boschhuizer bergen, een mooi bosgebied met duinpannen, heide en jeneverbes; af en toe is het ploegen door het fijne zand. We verlaten even het bos en zien de skyline van Oostrum. Dan gaat het weer door de bossen van het landgoed Geijsteren, langs de fraai gerestaureerde Rosmolen waar we even verkeerd lopen en langs het voetbalveld weer het Pieterpad bereiken.

We zijn intussen dik drie uur onderweg en besluiten van de route af te wijken en lopen naar het hartje van Geysteren. Bij 't Trefpunt' eten we een goed belegd waldkorn broodje kip. De innerlijke mens gesterkt en de waterflessen gevuld lopen we terug naar het Pieter pad. Langs de bosrand en door een drasgebiedje langs de Nieuwlandsche sloot bereiken we Wanssum met zijn silo's. Het dorp ligt stil te zonnen in de warme zondagmiddag. Wij puffen even uit op een bankje bij de kerk. We verlaten het dorp via een laan van wuivende populieren en langs een bosrand tot we een weiland bereiken waar een beekje door meandert vol groen en bloeiende planten; heel lieflijk. In Meerlo worden we omgeleid om 'het kasteelke', een prachtig gerestaureerde kasteelboerderij uit 1619 niet te missen. We praten even met een rustend fietsstel; de man kent het van vroeger... toen hij er speelde. Door de velden - we rusten even in de berm - lopen we de laatste kilometers naar Swolgen en drinken ons dagelijks biertje op een terras tegenover de kerk.
Ons slaapadresje is gelukkig dichtbij - we hebben 24 km. in de benen - . Onze gastheer belt of we het kunnen vinden; dan zet hij vast koffie! Hij ontvangt ons in de serre en het gesprek gaat algauw over Compostela. Hij fietste erheen met zijn vrouw en een paar jaar later wandelden ze er naartoe vanuit Saint Jean P.d.P.
We frissen ons op en dan komt Henriëtte, een vroegere collega van mij, die een paar km. verderop woont ons ophalen. Ze heeft lekker gekookt en het wordt een gezellige avond vol verhalen en bijpraten met haar en Con. Het is donker als ze ons terugbrengt naar ons logeeradres.

volgende pagina