Barbadelo - Gonzar

Lekker ontbeten en bij het licht worden (7.45 u.) op pad. Het is een koele ochtend en bewolkt. De weg loopt bergop, bergaf, niet spectaculair maar steeds glooiend. Het landschap is groen en ieder gehucht ruikt naar koeienvlaaien. Stenen muurtjes begrenzen weilanden en paden. Vergezichten op heuvels en dalen. Na 2 uur een bar in Morgade voor een café con leche en een stuk empanada. In Ferreira een glaasje fruitsap. Het laatste stuk is saaier: omleiding langs een asfaltweg en druk met wandelaars. Tegen enen kom ik over de grote brug over het stuwmeer. Ik ben wat teleurgesteld: het meer is verdampt tot een paar armtierige poeltjes. Een grote trap - zwaar met een rugzak op - leidt naar Portomarin. Het is een wat ingedommeld 60-jaren stadje, op het kerkplein en de hoofdstraat na. Daar zijn de weerkerk en enkele andere gebouwen herbouwd, steen voor steen anders waren ze verzonken in het stuwmeer. OP de kerk kan men nog de nummers zien voor de herbouw. Er iw weinig te beleven op deze zondagmiddag.

We picknicken op de kerktrappen en drinken nog een koffie met Willem. Intussen bereikt ook Luc Portomarin. Met zijn drieën gaan we verder. De zon is doorgebroken, gelukkig niet te fel. Eerst gaan we op een pad parallel aan de weg waar overigens weinig verkeer is, dan over een stenig bospad tussen dennen, populieren en eiken. Ik ben moe en word stil.

Tegen 16.30 uur zijn we in Gonzar en gaan logeren in casa Garcia, een gezellige particuliere albergue met het nodige comfort. Het lekkere eten is aan mij weinig besteed; ik ben te moe en duik vroeg mijn bed in terwijl Hedy en Luc voetbal kijken.

volgende pagina