Een zomerse zon kust ons wakker. Na het ochtendritueel van douchen en ontbijt trekken we de stappers aan, rijden met zijn vieren naar Ommen en stallen onze auto bij het station. Bekend terrein want daar eindigde voor ons het eerste deel van het Pieterpad.
Al snel lopen we door een parkachtig landschap en worden verrast door een nieuw verkeersteken: 'overstekende scharrelkippen'. Dat het heel fanatieke scharrelkippen zijn blijkt dat hun baasjes gekookte eieren aanbieden met zout. De mannen slaan een eitje in voor de lunch.
We bereiken al snel het buurtschap Besthmen en gaan het bos in, op naar de Besthmenerberg, 33 m. Op de uitkijktoren krijg ik een weidse blik op bossen... alom. Even verder splitst de weg bij een bescheiden oorlogsmonumentje: een zwerfkei met plaquette herinnert aan de deportatie van veel Nederlanders tussen 1942 en -45. Eens het bos uit komen we bij een stilstaand water dat de steile oever blijkt. Luc vertrouwt op zijn gps, Hilde en ik gaan voor een 'rood-witje´, helaas van een ander LAW pad. Na enig gezoek zijn we eruit en volgen Luc, richting Nieuwebrug waar we de Regge oversteken en door bos en hei opklimmen naar de Achemerberg, 75 m. hoog. Het uitzicht is prachtig. Bos en hei worden aan weerskanten omzoomd door zomers groen cultuurland. Terug in het bos bereiken we de Dikke Steen, een forse zwerfkei in een geul omringd door beuk en eik. Er staat een bankje, groot genoeg voor ons vieren en ideaal om te picknicken. Voor we er erg in hebben zijn we de Lemelerberg voorbij en bereiken de rand van Lemele. Voor het dorp buigt ons pad door de weilanden en maisvelden naar het Overijssels kanaal. We hebben dan al drie koffiepunten gemist maar komen plots langs een vijf sterren resort 'Hof van Salland'. We strijken onmiddellijk neer op het terras voor een drankje.
Langs veldwegen en houtwallen bereiken we de bossen van de Eelerberg en eens daarover heen wandelen we tussen de licht hellende, verhoogde akkers Hellendoorn binnen. Lucs auto wacht netjes op het parkeerterrein en met zijn vieren rijden we naar Ommen onze auto ophalen. De 'Garry' leidt ons langs mooie wegen, die we inmiddels herkennen naar de camping terug. Gelukkig hebben we twee auto's want het OV is omslachtig in die contreien.
Mijn horloge loopt voor zodat er meer tijd is om wat te luimen voor de tent. Tegen zevenen doffen we ons op en gaan met zijn vieren eten bij het 'Losse Hoes'. Bij Jan en mij roept het herinneringen op aan een culinair weekend... 25 jaar geleden.
Het is goed toeven op het terras en de menukaart is origineel. We gaan voor 'de drie musketiers', 'kapiteinsmaal' en 'tiepan'. De keuken is nog steeds goed. Met een wijntje erbij en in goed gezelschap wordt het een onvergetelijke avond!